Perşembe, Ağustos 31, 2006

bir kız vardı, canı sıkılan, canı sıkılan...

Eski sümerbank kundura fabrikasında bi'şey vardı. Bi'önlük... Sarı... Üzerinde siyah harflerle ' DERİ KUNDURA KAPATILAMAZ' yazıyor. Acayip sevdim, benim oldu. Fotoğraf makinem yok, çekemedim. Çizicektim resmini -fotoğrafını da çizebilirim- çok uykum geldi. Giyip çıkarım ben o önlüğü dışarı. Bakarlar bana, hatta grev yapıyorum sanıp içeri de alırlar bakarsınız. Ne olucağı belli değil, yanlışlıklar ülkesi ( 'Haksızlıkların olmadığı bir dünya... insanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya... Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı...Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek! Hiç bulunmadığı bir dünya...' sait faik abasıyanık) Yarın sabah erken kalkıcam, 6 da. İncir de yedim bugün. Köyde yediğim gibi, dalından. Of ne güzel şey meyve yemek. İnciri yedikten sonra ağzımda kalan küçük tanelerini dişlerimin arasında çıtırdatmaya bayılıyorum. İki şey daha var:
bir, o önlüklerden ben de yapıcam.
iki, uykum geldi.

2 yorum:

blues dedi ki...

coskun genclik tatli ruyalar :)

ah benim yarim, aklım dedi ki...

rüyalar gerçek olucak.