Yeni yıl ve bayramlarda artık istesek de çocukken hissettiğimiz şeyleri hissedemeyiz. yani bence...
aile kavramının ne demek olduğunu büyüdükçe daha da iyi anlıyorum. hiçbişeye değişemezmişim gibi.
herkes bi'yerlere dağıldıkça güçsüzleşiyor gibiyim. zor da olsa herkes aynı çatıya girince dünyanın en huzurlu insanı oluyorum sanırım.
Dün, yılbaşı bitti benim için. bugün ayın 1 'i gibi. Çünkü Aliihsan'la tuttuğumuz ve haziranda birlikte yaşamaya başlayacağımız eve davet ettik bizimkileri. kağan abi, gülşahane,can,betül, annem, babam, ban, aliihsan. ne kadar kötü olursa olsun bi'şeyler;devdim karşısında.
öyle hissettim.
babannemi aradık, iskenderunu aradık, almanyayı aradık. daha da büyüdüm.
babannem 92 yaşına girdi. 'barış olsun' dedi ilk yeni yıl dileğini söylemeye başlarken.
betül ablam herkese küçük kapalı kağıtlara yazılmış özlü sözler getirmiş. ben şunu çektim;
Akıllı âşık, ihtiraslı âşıktan daha iyidir Sokrates
herkese iyi yıllar...
