babamı tanımlamak

fiko eğer ıssız bir adaya düşse,yanına üç tane şey alır; çivisini, çekicini ve gözlüğünü.
3 ay sonra da orasını bi'şehre çevirir; nokta.

işte o kapı

küçükken karamürselde, hep buralarda oynardım. sağdaki kapının arkasında bana çok şirinim diye sürekli yuvarlak madlen çikolatalardan veren bi abla vardı. ben alışmıştım artık bana:
-ay sen ne şekersin, nazmiye babannenin torunusun di mi sen,sana çikolata veriyi mi?
demesine.
ben de oyun aralarında sıkılıp kapısını çalardım. amaç çikolata istemek ama hemen diyemezdim tabi. ayıptı bana çikolata ver demek hal hatır sormadan.
-meraba!
-merabaaaaaa, sen mi geldiiin. canım benim
-hıhıı, nasılsınız
-iyiyim sen nasılsın, gel bakalım gel
-evet, tamam
-ne oynuyodunuz
-münüübüsçülük
-canım benim surata bak ya ne tatlısın
-bana çuukolata verir misiniz? çok saolun.


sonra giderdim. ertesi gün yine aynı. bi gün evlerine girmiştim. karamürselin zenginlerindendiler. evlerinin içinde salona inen sadece bir tanecik basamak vardı. sanki sahneden iniliyomuş gibi. evin içinde tek basamaklı merdiven...harikaydı benim için, çok beğenmiştim. çikolata yemiştim yine. harika günlerdi yani. dışardan deniz kokusu gelirdi. çocukluğum güzel geçmişti ve ben hala doymamıştım. güzel geçmemiş çocukluklar büyüyünce neye doyarlar acaba?

gülşahlankağan

nişanlandılar...23 nisanda. çok ilginç bişey. çok güzel bişey. hep mutlu olmalarını istemek gibi bişey...

23

bugün 23 nisan
nasıl da çalışıyor insan...

gece kabus gördüm

bugün kötü geçti. aslında değildi mantıklı bakarsam ama zor aşamalar geçilmesi gereken...insanın ailesi olması çok güzel bişey.
ay yazamicam bişey, takıldım kaldım. mantık dedim,sonra hemen aile dedim ne alaka? aklımda çok şey var. gelecek sezon yılan derileri danteller falan moda, ben akıllı ve mantıklı olmalıyım. dantelin yanında kareli şeyler, açık yıkamalar, duygusal olmamalıyım, koyu yıkamalar, ağlamamalıyım, çiçekler, baskılar, büyüyüp profesyonel olmalıyım...nerde benim amelia'm ?
kesiyorum...bızzt.

hergün

yazardım önceden. hergün laptopumuz vardı çünkü, hergün çoook boş vaktimiz. hergün msne girer, hergün konusurduk herkeslerle. kişisel iletiler, mailler, şarkılar, yeni bloggerlar felan filan. ihsan gelince onlara ihtiyacım yokmuş gibi, aynı gün hırsız girdi eve. başka bişey başladı böylelikle. iş başladı, aşk başladı, zaman daraldı. vakit mi kalmadı?

betülcümle, ben tam karamürsele gitmeden önce, cumartesi yani, üsküdarda tost yedik, limonata içtik. moralleri sıcak hava mı alıyodu ne? ya da saklıyodu? sonra alamadık hızımızı ver elini mado, türk kahvesi...muhabbet. ablan var mı keyfim var. sonra bazen çok kolay kırdığımı düşündüm insanları. tövbe ettim. herkes nerde mutluysa orda olmalı. nette ve özde. yanlışların doğruları götürdüğü zaman elde kalan şeyde. doğrularda. kaç netiniz var?

somon balığı yedik sonra babamla bunlardan tam iki saat sonra bilemedin üç saat. tam deniz kıyısında. arada cam olmasa yediğimiz balığı tutup öpüp atardım denize geri sait faik abasıyanık gibin. balık bütün değildi ama, kocaman balığın ortalarında biyeriydi yediğimiz. o yüzden atamadım, tuttum yedim.ne diyorum ben?
hıh işte halamın oğlu evlendi, dayımın kızı geçen hafta sözlendi, ablam da haftaya nişanlanıcak. seda da evlenicek. nesrinin de 18.de doğumgünü. mayısın 17sinde gelen vardı geçen gün. var mı arttıran?

CAN

vazgeçtim ben büyümeyelim demekten. sen sanırım bunu çok ciddiye aldın. o yüzden büyü artık Can diyorum sana şimdi burdan, bu zamana kadar çocuk kalmaya dair söylediğim bütün herşeyi yutarak.

zamanlar modern

hayçaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa nil konseri var gidelim miiiiiiiiiiiiiii?

ahanda link

who I am?

ingilizce benim için bir sorun haline geldi. belliydi böyle olacağı ama. işin bi yerinde gerekeceği. herşey birden ingilizce oldu. tasarımcılar, mailler, yazışmalar...
-pardon biraz bekler misiniz cümle kurucam da!
diyemiyorum. içimden kurduğum şahaaane cümlelerimi birisinin karsısına geçince söyleyemiyorum.

onun dışında herkes bu yaz evlenecek sanırım. kimi duysam evlenmiş, evlenecek, evlendi. çocuk yapma planları hatta...sözler, nişanlar, yüzükler...