Kahramanlar Nerede?

Düşünüyorum da süperkahramanlara ihtiyacımız var. Birilerini kurtaramıyoruz çok ihtiyaçları olduğu halde kötü durumlardan ya da bunu bilmenin dışında çoğunun da farkında değiliz. Ama kahramanlar öyle miydi? süpermen-in hani hisleri vardı bir zamanlar ya da süpermen-i de geçtim bir gazman-ımız vardı Hamdi Alkan'ın yaratıp oynadığı bir de üstüne. Her nekadar izleyip de miğdemin bulantısına yol açsa da (fasulyeli kahramanımız) ona bile razıydık bir zamanlar. Ama o sesler falan ''ıyyyğ kendim hellederim ben saol bi çekilirmisin'' derdim ben kesin ona. Tabii yine de bir kahramandı gazman, adı üstünde kah-ra-man! Telefon kulübeleri eski işlevlerini yitirdi, kimsenin yıldızlı bir 6.duyusu yok artık. Ne yazık!!!
Mesela bizim sokağımız çok canlı bir sokak. Geceleri yatağımdan ''tüüü bismilllaaaaaahhh'' diye uyanmama sebep olan kavgalara şahit olabiliyorum. O zamanlar yarı uykulu bir halde aklıma hemen dayak yiyeni-mağdur olanı- kurtarmak için uçan ya da koşan bir kahramanın varlığı geliyor. Ama yok, ne o şaşkın insan nidalarını ne de gazmanın süper seslerini duyamıyorum. Şimdi kahramanlar olsaydııı ''peeheeyyy bre kötü insanlar yok olun'' diye bağırırdık. Böylece kendimize ayrı bir güvenimiz olurdu milletçe. Pekii ben sıcacık yatağımdan kalkmayı göze alır mıydım? bir kahraman olur muydum? . İnsanlık adına evet oluyor cevabım... Hayalimde ben uçuyorum süper bir kahraman oluyorum. Savulun alçaklaaar, tırsın adileeer ahahaha kötülerin can düşmanıyım ben süper-im diye bağırınıyorum. Beni ''nevaaaaaaaaaaaaaalll '' diye cağıran her mağdura ''nevaaaaarrrr yettimmm'' diye cevap verip kostümlerimi giyiyor oluyorum hayalimde. Sonra camdan atlıyorum canilerin tepesine hepsi dağılıyor. Kurtardığım insanları da alıyorum bir boğaz turu yaptırıyorum. Belediye adına calışmıyorum ama dünyayı güzelleştiriyorum. Hayal aleminde yaşıyorum bir ara... Sonra tekrar uyuyorum...
.
.
.
Evet...evet bence kesin bir süperkahraman-ımız eksik ve bence dünya ondan bu kadar dengesiz.