yeni işim?

bugünü çok sevdim, diğer üç beş güne oranla. dün gece anneme küçük notlar bıraktım mutfakta, salonda. voleybol maçından sonra eve geç geldik. duş aldım, saçlarım kabardı. kabarık saçlarımı kaldırıp da etrafa baktığımda,herkes uyumuştu. bulaşık makinesinde yerleşmeyi bekleyen tabak, bardak, çatal vs vardı. annem uyuyodu, herkes uyuyodu. sabah güzel olsun diye makineyi boşalttıktan sonra heryere not bıraktım. çok zevkliydi. dolabın içindeki yıkanan bardakların üstüne, çayın üstüne, buzdolabındaki domatesin üstüne, ekmek çekmecesinin içindeki ekmeğin üstüne, ekmek kızartılan sobanın üstüne, annemin masada oturduğu yerin tam önüne ama masanın tam üstüne değil, önüne. annem oturunca not dizlerinin üstünde kalıyo. o not son nottu. çünkü annem işini bitirip masayı hazırladıktan sonra oraya oturuyodu. herkes uyanıktı. bu sefer ben uyuyodum. herkes işe gidiyodu. ben gitmiyodum ama benim de işlerim vardı; annemi sevindirmek, bağırmamak,buzdolabını temizleyip paklamak (paklamak?) paramın üstünü fazla veren adama geri dönüp iade etmek, gülşah ablama çanta almak, yatağına koyup süprizzzz demek, ozana bişey almak, aliihsana bişey almak, anneme çay yapmak ve daha düşündüğüm ama bugün yetiştiremediğim bir çoğu. ben de çalışıyorum. daha büyük ablacıhıma elbise dikicez, erene de bişey dikicez, dikiyoruz. gülbene kargoyla bi'süpriz yollicam, nesrini de unutmuyorum, aycaya da bişey yapıcam. bunların hepsini buraya yazıyorum. 'bişeyler'in ne olduğunu bi tek ben biliyorum. unuttuklarımı ve hatırlamam gerekenleri, aklıma gelince yine yazıcam. işe girene kadar bunların takibi benden sorulucak. ayda şu şu şu miktar kadar falan para almicam. kimse bana 'ama sen deneyimsizsin o yüzden bu kadarla başlamalısın' demicek. diyemicek. ilerde ben de kimseye demicem. fakir ama gururlu birisi olmaya da devam edicem o koltuktan bende olsa bile. arkam dönük olmayacak. insanların yüzüne bakıcam!