sabah uyandığımda sağ omuzumda bi'ağrı vardı. üstüne yatmışım. kımıldatamadım. uyanmak acı verdi. saatimi sürekli erteledim ki çok yanlış bişey ama yine de erken denebilecek bi'saatte uyanabildim. çay hazırdı, esin hazırdı. annemin herzamanki 'hadi'leri yerli yerindeydi. kahvaltılardan eskisi gibi zevk almıyorum artık ya da çayı şekersiz içmeye başlamam buna neden, kim bilir? kim biliiiiir, kim biliiiiiir liiiiiiiiir, kim bilir? diye bi şarkıyı hatırlamama neden belki de. ya da rüyalarda buluşuruz, bu şarkıyla kavuşuruz...
çok sinirliyim aslında ama belli etmiyorum. bundan önceki paragrafta belli ettim mi sevgili a dostlar? etmediysem ediyim.son zamanlarda düşüyorum ama sürünmüyorum, iyi şeylerin olması için iyi düşünüyorum, kötü şeyler olunca haspinallah diyorum. sonra bu kötü şeyleri alıp üçle çarpıyorum beşe bölüyorum ve dağılın hatta yıkılın karşımdan gözüm görmesin sizi diyorum. doğuştan herşeyi olanların olmayanlara neler yapabileceğini düşündükçe onları da siliyorum hatta çıkartma işlemine tâbi tutup sağlamalarını bile yapmıyorum. kariyerim için ise böyle hesaplamalardan tamamiyle uzak durmaya, çıkarmaya , bölmeye hatta birilerini birilerine çarpmaya hep karşı geliyorum. kendimden ödün verip, zamanımdan, ruhumdan, bişeyler kaybetmek istemeye istemeye isyan ediyorum. ediyorum. siz de edin.
*iğrenç haftalar günü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder