malzemeleri sayıyorum!

1 tabak ince kıyılmış sulu boya
1 adet ben
1 su bardağı abla
alabildiğine anne

İlkokula gidiyorum, ablam liseye.İkimiz de resim derslerini severdik.Güzel Sanatlara girdik zaten sonra.Hatırlıyorum ikimizin de aynı gün resim dersi vardı ve suluboya gerekliydi.Ben ağlıyorum ben alıcam diye, O da vermek istemiyor.Hırsa dönüştü olay, çok da gerekmezdi götürmek ama ben alıcam demiştim bir kere.İki tane suluboyamız olsa olay çıkmicaktı bile.Şu anda konusu bile geçmeyecekti.Sonunda annem ablamı büyüklük yapıp suluboyayı küçük kardeşine vermesi için ikna etti.zafer benimdi,alırım demiştim ve almıştım!!
O hırs geçince, ağladım tabi okulda.Hem resim yapıyorum hem ağlıyorum.İlkokulla lise arası ikiyüz metre kadardı.Gidip yetiştirmeliydim dersine.Nasıl çıktığımı hatırlamıyorum, elimde suluboya siyah önlüklü bücür ben, lise bahçesinin demirlerinden kafamı sokmuş öğle tatiline çıkan kocaman liseli abla ve abilerime ağlamaklı gözlerle bakıyordum.beni bir kız gördü:
''ne şirin şeysin sen,neden ağlıyosun,kimi arıyosun burda,ahh canım gel''
''ablamı''
''hıımm ablanın adı ne?''
Sonra ona ablamı tarif ettim. Aynı sınıftalarmış, beni tuttu elimden ablama götürdü. Merdivenler çok büyüktü, tavanlar ve kapılar... Koridorun sonundaki sınıftan ablam çıktı.Beni görünce şaşırdı, nasıl geldin? neden geldin? falan gibi sorular sordu.
''sana suluboyayı getirdim, benim dersim bitti, seninkine yetiştirdim mi?''
Görevimi yapmıştım ama onun da dersi bitmişti.dersinin bittiğini öğrendikten sonra ne olduğunu hatırlamıyorum. eve nasıl gittiğimi? o kızın ismini? suluboyaya ne olduğunu? hatırladığım tek şey; içine yaşlarımı akıttığım boyanın kıvamının çok güzel oluşuydu.
Abla üzülme, başka sefere, söz yetiştireceğim,sööözzz:)