bugün yağmur bi yağdı, ben ağlamadım. az kalsın ağlayacaktım. sonra bi güldüm, anında hemde. herkes yağmurda çok hızlı hareket ediyodu, koşuyordu, bağırıyordu. onlara uymak zorunda kaldım, kalmasaydım olmazdı. ama o anlarda hep sakin olmak istedim. hızlıyken yani. elimde bi tane petibör kutusu, içinde neredeyse kağıttan bi kovboy sapkası, takım elbiseler, mahmuzlar, siyah taşlı bi yüzük varken herkes koşturuyordu, benden de koşmamı bekliyolardı. bi'an dayanamadım yavaşlattım herkesi, bildiğin yavaş çekim...sonra ben durdum, yürüdüm. onlar bir adım atarken ben iki adım attım. oh be dedim!!! yağmur da yağıyordu, işte o zaman ilk defa yağmurda acele etmedim. Herkesten de hızlıyken üstelik, koşturmazken, sadece ve sadece yürürken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder